Ik kan het niet helpen, ik vind vechtsportfilms leuk. Het eergevoel, de dansachtige vechtscènes en het overwinnen van jezelf, ik ben er dol op. Het is dus best gek dat ik nooit op zoek ben gegaan naar de boekenvariant van deze films en dat ik de serie van De Jonge Samoerai van Chris Bradfort gemist heb. Afgelopen week kocht ik voor de schoolbieb het eerste deel en begon er ’s avonds in te lezen. En geloof het of niet, het was zo spannend dat er geen film aan kan tippen. Ik kon niet stoppen met lezen en zat om twee uur nog met prikkende ogen in mijn boek.
Het verhaal gaat over een Engelse jongen van 12 jaar die schipbreuk lijdt voor de kust van Japan en gered wordt door de legendarische Samoerai Masamoto. Deze strenge, ontoegankelijke man neemt hem aan als zijn zoon en Jack mag een training volgen om samoeraikrijger te worden.
Tijdens het lezen wil je niet alleen zelf leren zwaardvechten en boogschieten, je wil Jack zijn! Je versmelt met deze dappere, sympathieke hoofdpersoon die niet alleen de strijd aan moet gaan met zijn dodelijke vijanden maar ook met zijn eigen angsten en verdriet. Of zoals een van zijn leraren op de krijgsschool het zegt:
‘De echte en gevaarlijkste tegenstanders die we in het leven tegenkomen zijn angst, woede, verwarring, twijfel en wanhoop. Als we deze vijanden kunnen verslaan, die ons van binnenuit aanvallen, dan kunnen we waarlijk iedere aanval van buiten overwinnen.’
Ik geloof dat er geen beter boek is om te lezen tijdens de herfstachtige Michaëlsdagen. Het gevecht tussen de duivelse draak en Sint Joris gaat tenslotte ook hierover, over het verslaan van onze innerlijke draak. Je hoeft geen antroposoof te zijn om dit mooie thema ter harte te nemen en bij jezelf eens na te gaan welke innerlijke angsten je best eens mag aanpakken. Geloof me, lees dit boek want het helpt je erbij. Ik ben dus maar direct aan deel twee begonnen.
Geschikt voor:
- Kinderen vanaf een jaar of elf die niet snel bang zijn en normaal liever vechtfilms kijken
- Fans van de Grijze Jager
- Volwassenen die ’s avonds op de bank hangen met hun telefoon of een ander beeldscherm maar ergens wel voelen dat er wat innerlijke draken verslagen dienen te worden