Mijn dochter van twaalf vond dit boek op een stapel ergens in huis, begon het te lezen en had het drie dagen later uit. ‘Was het spannend?’ vroeg ik geïnteresseerd. ‘Nee, niet spannend maar wel heel leuk!’ Ondanks het feit dat ik voor het woord leuk inmiddels een vergaand wantrouwen koester, wilde ik er meer van weten en begon dus zelf ook te lezen. En ik vond er van alles van maar leuk? Nee dat niet.
Cato heeft bij haar geboorte haar moeder verloren en zit al heel haar leven opgescheept met een afwezige vader, hij is er wel maar ze dringt niet tot hem door. Ze heeft de moed maar opgegeven en probeert er alleen het beste van te maken. Ze is dapper, inventief en veel te eenzaam en je zou die vader het liefst door elkaar willen schudden en in zijn gezicht willen brullen dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, dat hij zijn kind niet aan haar lot mag overlaten. Kansloos natuurlijk, de man is bang en verdrietig.
Op een dag ontdekt Cato gelukkig een geheimzinnige bioscoop in de buurt waar ze merkwaardige films draaien die iets met herinneringen te maken lijken te hebben. Cato duikt erin en weet zowel bij zichzelf als bij haar vader iets te doorbreken waardoor het leven weer een kans krijgt.
Niet leuk dus maar wel ontroerend, mysterieus, spannend (ja vond ik wel), ingenieus en origineel! Bij het laatste stuk zat ik te huilen. We willen allemaal wel een filmprojector vinden die er voor zorgt dat we de belangrijkste momenten uit ons leven, waarbij we niet het goede hebben gedaan, overnieuw zouden mogen doen. Aanrader!
Geschikt voor:
- Kinderen vanaf een jaar of twaalf of eerder om voor te lezen
- Iedereen die na het zien van Back tot he future na bleef denken over hoe dat nou zat met de tijd en het knoeien ermee
- Iedereen die één of meerdere momenten heeft in zijn leven waar hij naar terug wil om het over te doen. Na het lezen van dit boek zorg je er voor dat je op het moment zelf het goede doet
Inleestijd: (tijd die nodig is voor je in het boek komt). Voor mij vanaf de eerste pagina, intrigerend na één zin. Mijn dochter had was langer nodig, ze weet het niet meer. Hangt dus nogal van de persoon af…
Titel: Films die nergens draaien
Schrijver: Yorick Goldewijk
Illustraties: Yvonne Lacet
Uitgeverij: Ploegsma